iceland airwaves: dear sweet Nothing

Airwaves'te 3. gün gündüzden national park, geysir gezmelerimiz olduğundan akşamüstü başlayabiliyor ancak.

17.30 Kvosin Hotel'de Girls in Hawaii (mesela şu çok ilginç: iki sokak ötede bir kvosin market, yanında da aynı isimli bir kafe var ama ikisinin çalışanları da bizim hotel'in nerede olduğunu bilmiyorlar, karıştırıp ilk kez soran ben olmamalıyım sanırım..).
Gecikmemize rağmen GiH henüz çıkmamış, Carmen Vallain adlı ablalar çalıyor daha. Neyse onlar iniyor GiH soundcheck'e geliyor da, 40 dakika geçti başlayamadılar doğru dürüst. Yerim de güzeldi önde bankta oturuyorum, ama üçüncü şarkıdan sonra çıkmak zorundayım, akşamın planları büyük. Büyük plan: 20.00 Fríkirkjan'da Múm. Fakat biri izlandalılara söylemeliydi tüm kiliseleri birbirine benzetmeyin diye. Tabi ki yanlış kiliseye gittik, en trajikomiği ise bu karışıklığı yapan 8 kişiden ikisi olmamız. Konsere yarım saat kala doğru mekanı bulmuşsak da kilisenin içi dolmuş, dışı taşmış, bir tur da kuyruk dolanıyor. Biz de kuyruğun sonunu görürüz belki diye bir tur dolanıyoruz halimize gülerek, ama akşamın planını acilen güncellememiz gerek.
20.00'deki Múm'a inanıp 19.10 Gamla Bíó'daki Tilbury'i gömmemiz üzücü oluyor.
20.50'de Iðnó'da Low Roar, Harpa Norðurljós'ta ise For a Minor Reflection çalacak. Festival planlayıcılarının bu iki grup abilerini sürekli bir kapıştırması nedir peki? Kendime engel olamayıp Low Roar'a bir kez daha el sallıyorum, yolumuz Harpa. Vokale gerek bile duymadan sahnede öyle devleşebilmelerinden sanırım fazlasıyla etkilendim.

21.40'ta John Grant var bu kez Harpa Silfurberg'de. Beş altı şarkı dinleyip çıkmak zorunda kalıyorum. 'İzlanda düşündüğünüz gibi öyle sert soğuk yapmaz, havası herkesi şaşırtır aslında' diye tanıtmaya çalışıyorlar (gulf stream, jeotermal falanlar). İnanmayın, ben hastalandım. Ve biz Harpa'dan çıkmak için hazırlanırken mekanda bir upuzun kuyruk. 23.00'da Omar Souleyman konseri varmış, canım, buradakiler için adeta kültür şok!

23.20 İðnó'da Girls in Hawaii - 23.50 Gamla Bió'da Villagers, yine zor karar. Gamla Bíó eski opera house, dolayısıyla koltuklu oturmalı, erken gidip yer bulmalı, GiH -bye bye. Conor O'Brien ne tatlı çocuk yahu, sempatik, mutlu (hiç mutlu şarkılar yazamasa da).

00.50'de ise sahneyi Sin Fang devralıyor. Başta yine tek başına çalıp söylüyor, sonra grubu alıyor ardına. Sóley gitmiş Sin Fang'den, oysa beraber güzeldi onlar, abi-kız kardeş gibi. Yalnız Sin Fang ne çok alkış alıyor öyle, alkışlandıkça bir mutlanıyor, gülücükler, kızaran yanaklar. Sevindim bu haline. Ve herkes ayaktayken sahneden gelen 'we were sin fang you were great' sesiyle sonlanıyor bugün de.