7 Nisan 2013 Pazar

Running Down the Street in Our Underwear


Dün gece şu güne kadarki hayatımın en geç saatte başlayan konserindeydim. Zira saatlerimiz 00.20'yi gösterirken henüz daha sahnede kimseler yoktu.
Peki sonra konserde uykumuz gelmesin?!
Tabi ki de gelemedi. Çünkü afedersiniz FM Belfast İzlandalardan kalkıp gelmiş Babylon sahnesinde ÇILGIN ATIYORDU. Tozu dumana kattılar adeta, en yerinde-duramamalı konser olabilirdi. Dans etmekten hiç anlamayan bir kişi olarak konser boyu yanımda baya güzel dans edip duran arkadaşıma pek eşlik edemesem de, zıplamayı beceriyorum bana kadar. Ve evet insanların güzel dans edebilen ya da yeri gelip kendi konsere girmeyip seni içeri sokan arkadaşları olması güzel. Hatta FM Belfast için en doğru ekip.
Dün gece neler mi oldu? Welcome to the jungle'lar ve bir dolu coverlar havada mı uçuşmadı, aynı zamanda İzlandalı efsane Múm'un da üyelerinden Örvar kravatını başına bağlayıp rap mi yapmadı, Underwear parçasında sahnedeki tüm abiler pantolonlarını mı indirmediler. Yoksa sahneden gelen komutlarla tüm salon yerlere mi çömelip çömelip kalkmadı (herkes bir anda kalkarken düşüverenler de var aramızda!) ya da koca göbekli, kırmızı pantolon askılı Borko fazlaca sempatik mi değildi. Kaçık kaçık dans eden, arada bir çığlıklar atan kısa boylu vokalinse konser öncesi ne içtiğine dair pek bir malumatımız yok.
Laf aramızda, güzel müzik dinlerken çok zıplasanız da çok yorulmuyormuşsunuz ve dönüşte gece eve kaçta varsanız da epey bir süre uyuyamıyormuşsunuz #idontwanttogotosleepeither.





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder